Teşekkür ederim beni büyüten herkese ve her şeye..

Şuan fonda slow bi şarkı var ve son kez düşündüğüm, son kez satırlarımda olan insanlar.. Çünkü öyle bi yerdeyim ki artık hepsinin hayatımdan çıkma zamanı geldi. İçim bi buruk, özlerim belki onları.. Ama geri dönüşü yok sonun başladığı yerdeyim. 

Yarın herkes yepyeni bi sabaha, yepyeni bi hayata uyanacak. Bir daha girmemek, geri dönmemek üzere çıkacağız hayatlarımızdan.. Ve ben o insanlara en güzel şekilde veda etmeye geldim.. Bi son yazmaya geldim..

Mutlu bi son değil ama. Benim yazdığım son biraz buruk.. Ama yine de hepsini hep gülümseyerek, hep iyi anılarımızla hatırlayacağım..

8 senelik arkadaşım, kardeşim gibi gördüğüm insan; belki bu kadar bencil, anlayışsız olmasaydın, hayatıma giren herkesten beni kıskanıp arkamdan dolaplar çevirmeseydin şimdi herşey bambaşka olabilirdi. Ama olmadı.. Yine de çok hakkın var bende. Omzunda ağladım o kadar bu bile yeter aslında seni güzel hatırlamama..

Sen deli gibi sevdiğim çocuk; seni de iyi hatırlamak istiyorum ama bunu başarabileceğimden emin değilim. O kadar acı çektirdin ki bana.. Bana o kadar derinden sarstın ki beni.. Şimdi seni güzel hatırlamak değil, hiç hatırlamamak isterdim aslında.. Ama yine de bana yakışanı yapıcam. Sende hayatımın en güzel 3 ayını yaşattın bana.. Kimse de yapmadığım şeyleri senin için yaptım. Seni gözlerin için bile çok iyi hatırlayabilirim..

İlk aşkım, 3 senem; sana yaşattıklarım için senden özür dilerim.. Senin kadar açık yürekli, senin kadar cesur olamadığım için senden özür dilerim.. Sen bana seni seviyorum derken, senden kaçmak zorunda kaldığım için özür dilerim.. Ama şunu bil, bende seni çok sevdim..

Ve diğerleri.. Arkadaşlarım, sevdiklerim, sevemediklerim hatta nefret ettiklerim; sizi bile güzel hatırlayacağım.. Çünkü sizin sayenizde büyüdüm.. Sizin sayenizde olgunlaştım.. Şimdi yepyeni bi hayatın kapısının önündeyim sizleri bu kapının arkasında bırakıp giriyorum içeriye.. Hepiniz sağ olun..

İşte bu kadar söyleyeceklerim.. Biraz buruk bi yazı oldu ama.. Böyle de bitsin, şuan dinlediğim şarkıların sözleriyle tamamlansın..

Güvenmek istedim kendime, fırsatım vardı, olmadı..

Birazcık şahlansam, yakıştırılmadı. Tatmin oldular..

Elden birşey gelir mi ? 

Kıymet bildiklerim gibi benim de bilinir mi ?

Sen haklıydın her zaman, annem gibi..

Haksızlığı da koydum bavula, yalnızlığı da aldım yanıma,

Teşekkür ettim her şey adına, gidiyorum, gidiyorum ama bitmiyorum..

Haksızlığı da koydum bavula, yalnızlığı da aldım yanıma,

Teşekkür ettim her şey adına, gidiyorum, gidiyorum ama etmiyorum eyvallah..

Şimdilik hoşça kalın, yeni yazılarla burda olucam :)

Aşk tesadüfleri sever..

Sanırım aşk gerçekten tesadüfleri seviyor ama biz bunların kıymetlerini bilemiyoruz. Yaa dün bi avm'ye gittim sinemadayım kuzenimle sonra film arasında telefonu elime alıp direk benimkinin profiline baktım. Şuna benimki demeyim artık ela göz diyeyim. Bi baktım arkadaşını tam da benim olduğum avm'ye çağrıyo. O filmin ikinci yarısı bildiğin bi eziyetti benim için. Sanki görsem nolcak ? Selam veremiyorsunuz birbirinize. Neyse film 40 dakikanın ardından bitti ben yine faceye baktım. Arkadaşıyla yazışmışlar ve benim ela gözlümle hala aynı mekandayız. Benim gözler onu aramaya başladı ama yok arkadaş nasıl kalabalık. Her gördüğümü ona benzetiyorum ama hiçbiri o değil. 1 saat falan döndüm oralarda ama yok. Sonra bindim bi taksiye ama taksiden bile hala bakıyorum arkama. Yanımdan geçen bütün arabaların içini dikizledim hatta belki onu görürüm diye. Yok göremedim. Ama o beni gördü mü bilmiyorum.

Ve çok değil 1 saat önce aynı mekandaydık yine. Bişey oldu mu diye sorsanız hayır olmadı. Bazılarınıza saçma gelebilir ama ben böyle şeylere hep yorum katarım. Ne bileyim sürekli onunla karşılaşmam kader bizi bi yerlerde birleştiriyo düşüncesini harekete geçirmiyo değil. Ama biliyorum ki çok saçma. Ama ben yine de Aşk tesadüfleri sever'i izleyip hayal kurabilirim. Hem ela gözlüm de çok seviyo o filmi. 

Tamam akşam akşam fazla kafa ütüledim ama napayım çok seviyorum o yüzden saçmalıyorum işte. Neyse görüşmek üzere..